2. ''Smutna wiadomość''

Szłam nerwowo do pobliskiego parku. Usiadłam na ławce i schowałam twarz w dłonie.

-Kretyn, idiota… -Marudziłam pod nosem.

-Mogę usiąść? –Usłyszałam męski głos z boku. Nie odrywając twarzy z rąk, zgodziłam się.

-Mogę wiedzieć, co się stało? –Ponownie się odezwał. Jego głos był miły, ale nadzwyczaj męski i stanowczy. Delikatnie zsunęłam dłonie i spojrzałam na faceta. Miał czerwone jak krew włosy i brązowe oczy.

-Kim pan jest? –Spytałam.

-jaki tam pan, jestem Sasori. –Uśmiechnął się. W pewnym momencie chłopak dotknął mojego policzka.  

-Cała się rozmazałaś. Coś jednak musiało się stać.

-No nie wiem… -Zastanawiałam się.

-Będzie Ci lżej. –Namawiał dalej.

*** 

Cały dzień zastanawiałem się o co jej może chodzić. Te jej oczy… Chodziły za mną.

-NO NIE DAM RADY! –Wstałem z sofy. Wszyscy spojrzeli na mnie.

-Sasuke? –Złapał mnie za ramię Uzumaki.

-No nie wiem o co jej chodzi… Płakała, jak zobaczyła, że całuje po szyi panią Yuri. –Podrapałem się po głowie, trochę głupio mi było im mówić o tym.

-CO?! Dała Ci się?! –Spytał Shikamaru.

-Ale ona to zobaczyła i zaczęła płakać. Jeszcze nigdy nie widziałem takich oczu. –Wróciłem wspomnieniami do tamtego zdarzenia.

-Może ona się w tobie zakochała.. –Spojrzałem szybko na niego.

-Myślisz, że mnie kocha?

-Sam musisz się jej zapytać. –‘’To było całkiem możliwe. Codziennie do mnie przychodziła, zaczepiała mnie i denerwowała tymi pytaniami: Czy czegoś potrzebujesz? Może się w końcu odczepi.’’

*** 

Okazało się, że z tego Sasoriego  to równy gość. Opowiedziałam mu wszystko ze szczegółami dał mi parę rad i postanowiłam według nich postępować.

Następnego dnia gdy wyszłam z domu postanowiłam traktować Uchihe jak powietrze.

Przekroczyłam bramy szkoły, a już z daleka ukazał mi się Karooki ze swoją świtą. Próbowałam zachowywać się normalnie.

-Sakura? –Usłyszałam znajomy głos. Przede mną stał niedawno poznany chłopak.   

-Cześć! –Czułam jak nas obserwuję Uchiha.

-Co ty tu robisz? –spytałam po chwili.

-od dzisiaj jestem tu nowym uczniem,  a co Ty tu robisz? –Roześmiał się.

-Uczę się tu. –Zaczęliśmy powoli iść, kiedy szczyt moich marzeń do nas podszedł.

-Porozmawiajmy. –Nie pytając mnie o zdanie pociągnął za rękę i zaprowadził na boisko.

-CO?! –Wybuchłam wyrywając dłoń.

-O co chodzi? Wybiegłaś z płaczem jak nas zobaczyłaś… -Wracając do wczorajszego dnia miałam ochotę walnąć go w twarz.

-o nic… -Odparłam chłodno i się zaczęłam kierować do szkoły.

- Czy ty mnie kochasz? –Zdrętwiałam. ‘’To aż tak to widać?!’’.  Odwróciłam się.

-Sasuke kocham cie. –Szybko odpowiedziałam. Moje serce tak mocno dudniło, że miałam ochotę uciec  stamtąd, ale że byłam szczerą osobą wolałam wyjaśnić tę sprawę do końca.

-Od kiedy?

-Od kiedy cię zobaczyłam. –Zaczęłam się bać jego oczu.

Chłopak po prostu mnie olał. Przeszedł koło mnie obojętnie, a mnie przeszły ciarki.

 Tak mijały tygodnie, miesiące a on nadal się nie odzywał. Gdy podchodziłam chłopak traktował mnie jak powietrze. Czułam się przy tym żałośnie.

*** 

‘’Dzisiaj jej wyznam miłość. Tak to jest to.’’ Zauważyłem jak bazgrze coś w dzienniku. Jest taka przepiękna jak na swój wiek.

-Dzieńdoberek! –Powiedziałem podchodząc.

-Sasuke mówiłam ci, że ja tu pracuje. Nie obchodzą mnie uczniowie. Przestań za mną latać. Jesteś młody możesz mieć każdą. –Zaszedłem ją od tyłu.

-ja mogę być wyjątkiem? –Spytałem całując jej ramię.

-Przestań! –Krzyknęła.

-Ja pani muszę coś powiedzieć. –Nie przestawałem oddawać jej swoich pieszczot.

-Co znowu?! –Zapytała podenerwowana.

-Ja panią kocham…

*** 

Stałam zaraz koło drzwi, kiedy jej wyznał miłość. Zatkałam sobie jedynie szybko usta żeby nie usłyszeli moich szlochów. Poczułam się jak bezwartościowa szmata.

Wybiegłam z budynku i usiadłam na boiskowej ławce.

***

-jak to zakochana, w kim? –Nie mogłem w to uwierzyć.

-Od dwóch lat, ale nie mogę Ci powiedzieć w kim. Sasuke jesteś inteligentnym i przystojnym chłopakiem, ale mnie nie interesujesz. –Oznajmiła chłodno, a po moim policzku pierwszy raz od śmierci rodziców popłynęła łza.

-Bo jestem za młody mam rację? –Powiedziałem zrezygnowany.

-Nie tylko o to chodzi, mówiłam ci że i tak nic z tego nie będzie. –Walnąłem pięścią o biurko i wybiegłem.

Moje nogi same poprowadziły na boisko szkolne, a tam zauważyłem Różowowłosą jak płakała. Przystanąłem, ale miałem to po chwili gdzieś. Usiadłem trzy ławki dalej od niej i rzuciłem plecakiem.

***

Wstałam i podeszłam do niego. Byłam taka zirytowana, że miałam ochotę walnąć.

-Co ty sobie myślałeś?! Że poświdrujesz swoimi oczami i ona się rzuci na ciebie?! Jesteś KRETYNEM! –Wydarłam się, a po policzkach leciały mi łzy.

-MYŚLISZ, ŻE JAK SIĘ WE MNIE ZAKOCHAŁAŚ TO MOŻESZ MI PRAWIĆ KAZANIA?! –Poczułam nie smak.

-Ja…

-Nie wtrącaj się więcej w moje życie, bo nawet gdybyś była światową modelką z najpiękniejszymi włosami NIGDY bym na ciebie nie spojrzał, więc DAJ MI SPOKÓJ! –Zmierzył mnie wzrokiem i wyminął.

-Sasuke… -Szepnęłam, po czym się rozpłakałam jak małe dziecko. Nie miałam siły stać. Rzuciłam się na kolana i zaczęłam krzyczeć, choć wiedziałam, że to nic nie da. Ogarnęłam się w miare, kiedy podeszła do mnie Ino.

-Sakura co jest?! Wyglądasz w opłakanym stanie! –Pomogła mi wstać.

-Nic mi nie jest… Ajć! –Spojrzałam na moje kolano, z którego leciała strumykiem krew.

-Co Ty zrobiłaś w to kolano?! –Spytała przestraszona. Dopiero potem się zorientowałam że dookoła ławki leży szkło.

-Dam se radę… -Szłam kulejąc. Ktoś obok powiedziałby, że ktoś mnie pobił.

Pielęgniarka owinęła mi je bandażem i wysłała do domu. Gdy weszłam do mojego pokoju od razu położyłam się na łóżku i zanurzyłam swoją twarz w poduszce. Czułam jak się robi coraz bardziej mokra. Nagle wstałam i doszło do mnie, że nie ma pierwszy raz nikogo w domu. Zeszłam na dół i wzięłam łyka kompotu, kiedy zobaczyłam wyniki badań mojej mamy.

-Powinnam spojrzeć? –Zastanawiałam się. Położyłam kopertę na swoje miejsce, ale ludzka ciekawość nie zna granic. Po niedługim czasie otworzyłam ją, a to co przeczytałam przyprawiło mnie o następny potok łez. W tym czasie do domu weszła rodzicielka.

-MAMO TY UMIERASZ?! –Spytałam z płaczem.  

Jak na razie tyle, mam nadzieję, że nie jest nudne :D
Postanowiłam dzisiaj wstawić, bo od jutra szykują się same melanże, więc :3

Liczę na wasze komentarze. 

Siemka :D